بارگیری تاریخچه سلول

لئوناردو داوینچی از موقعیت وزنه های تعادل مدرج روی یک اهرم مکانیکی برای تعادل و تعیین وزن های مجهول استفاده کرد. تنوع طرح‌های او از اهرم‌های متعددی استفاده می‌کرد که هر کدام با طول متفاوت و متعادل با یک وزن استاندارد واحد. قبل از اینکه لودسل های فشار سنج هیدرولیک و الکترونیکی جایگزین اهرم های مکانیکی برای کاربردهای توزین صنعتی شوند، این ترازوهای اهرمی مکانیکی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفتند. آنها برای وزن کردن همه چیز از قرص گرفته تا واگن راه آهن استفاده می شدند و این کار را با دقت و اطمینان انجام می دادند به شرطی که به درستی کالیبره و نگهداری شوند. آنها شامل استفاده از مکانیزم متعادل کننده وزن یا تشخیص نیروی ایجاد شده توسط اهرم های مکانیکی بودند. اولین سنسورهای نیروی گیج پیش کرنش شامل طرح های هیدرولیکی و پنوماتیکی بود.

در سال 1843، فیزیکدان انگلیسی، چارلز ویتستون، مدار پلی را ابداع کرد که می توانست مقاومت های الکتریکی را اندازه گیری کند. مدار پل وتستون برای اندازه گیری تغییرات مقاومتی که در کرنش سنج ها رخ می دهد ایده آل است. اگرچه اولین گیج کرنش سیم با مقاومت پیوندی در دهه 1940 ساخته شد، اما تا زمانی که الکترونیک مدرن به آن دست پیدا نکرد، فناوری جدید از نظر فنی و اقتصادی امکان پذیر شد. با این حال، از آن زمان، کرنش سنج ها هم به عنوان اجزای مقیاس مکانیکی و هم در لودسل های مستقل تکثیر شده اند. امروزه، به جز آزمایشگاه‌های خاصی که هنوز از ترازوی مکانیکی دقیق استفاده می‌شود، لودسل‌های کرنش گیج بر صنعت توزین مسلط هستند. لودسل های پنوماتیکی گاهی اوقات در جاهایی که ایمنی و بهداشت ذاتی مورد نظر است استفاده می شود و لودسل های هیدرولیک در مکان های دور در نظر گرفته می شوند، زیرا نیازی به منبع تغذیه ندارند. لودسل های استرین گیج دقتی از 0.03% تا 0.25% در مقیاس کامل ارائه می دهند و تقریباً برای تمام کاربردهای صنعتی مناسب هستند.